moje 10 błogosławionych tygodni

Właśnie wkroczyłam w 11 tydzień ciąży. Moja fasolka ma już 10 tygodni. To jest moja 4 ciąża, a czeka mnie drugi w życiu poród. I choć jeszcze daleka przede mną droga, to mam nadzieję, że Bóg pobłogosławi mnie i pozwoli dotrwać do tej chwili, która jest przecież jedną z najpiękniejszych w życiu.

Dzisiaj chciałabym opisać Wam moje dziesięcio-tygodniowe odczucia i oczekiwania ;)

PRACA

Od babć, ciotek, sąsiadek itd. zawsze słyszałam, że ciąża to nie choroba. One pracowały do samego porodu, a nawet prosto z pracy jechały na porodówkę i rodziły zdrowe, silne dzieci. Myślałam sobie... wow ja też tak zrobię! Mam pracę, którą bardzo lubię, dlaczego miałabym z niej rezygnować?

Los jednak spłatał mi figla... Kiedy już myśleliśmy, że najgorsze jest za nami, bo zażegnaliśmy 'godzinę zero' (czas naszych poronień) pojawiła się niemiła niespodzianka. W poniedziałkowy poranek, wstałam jak zawsze o godz. 5.10 do pracy, poszłam do toalety i zobaczyłam mnóstwo krwi. W głowie miałam jedną myśl, tę najgorszą... zachowując zimną krew, spakowałam się do szpitala, napisałam smsa do mojego kierownika i pojechałam na SOR. Przyjęto mnie bez kolejki, zbadano i usłyszałam wtedy magiczne słowa: PŁÓD ŻYJE. Popłakałam się ze szczęścia. Jednak diagnoza była jednoznaczna: ciążą wysokiego ryzyka. 4 dni leżenia w szpitalu, a potem już reżim domowy... Takim oto sposobem znalazłam się w 'złotej, domowej klatce'. Oczywiście najważniejsze jest dziecko i jeśli tak trzeba, to nie ma innego wyjścia. No cóż... pomyślałam sobie...' chciałam, ale plany chyba są po to by się psuły..'

MDŁOŚCI

Przez ostatnie 3 tygodnie nawiedzają mnie paskudne mdłości, rano, wieczorem, w ciągu dnia... ciągle! Czasami wymiotuję, co przynosi ulgę na kilka godzin, ale zdarza się to raz na 2-3 dni. Nie mogę znieść żadnego zapachu, a na widok mięsa wszystko stoi mi w gardle. Tylko co zrobić kiedy mąż jest w pracy, a Junior jest głodny i chce coś zjeść? Oczywiście mam ochotę wysłać go do sąsiadki, ale nie mogę ;) więc wstaję, nakładam maskę, którą kupiliśmy Juniorowi do nurkowania i wkraczam na teren kuchni. Otwieram okno na oścież i 'pichcę'. Najczęściej są to proste i szybkie potrawy. Obiady na szczęście gotuje mój mąż, bo nie zniosłabym żadnych zapachów ani widoków. Tak na prawdę, to nawet programów kulinarnych nie mogę oglądać, a jak na FB wrzucane są fotki mięsnych posiłków, to szybko je przewijam. Na mdłości polecany jest IMBIR, tylko co zrobić jeśli na samą myśl o nim mam 'ciągotki'?

ZAPACHY

 Perfumy wszelkiego rodzaju z wiadomych przyczyn odpadają już na wstępie. Jedyne co toleruję to antyperspiranty i to w niewielkich ilościach, a najlepiej już troszkę 'wywietrzone'. Najprościej chyba byłoby mi wymienić co wg. mnie 'nie śmierdzi'. Wszystko ma duszący zapach i przyprawia mnie o mdłości. Ostatnio kąpałam Juniora, umyłam mu głowę jego żelem dla dzieci, po czym osuszyłam ręce i poszłam do swojej 'złotej klatki'. Leżałam i zastanawiałam się CO TAK ŚMIERDZI? Nie uwierzycie... to były moje dłonie po umyciu żelem dla dzieci Palmolive. Pamiętam ten zapach jeszcze sprzed ciąży, był na prawdę ładny i delikatny. 

Wyobrażacie sobie dzień bez mycia zębów? Ja przez ostatnie 1,5 tygodnia myję zęby tylko wieczorem i to tuż przed snem, bo mam tak silną awersję na pastę do zębów, że nawet wolę o tym nie myśleć. Za to już myślę o mojej próchnicy, która na pewno nie pozwoli o sobie zapomnieć...

 SAMOPOCZUCIE

Kiedyś czytałam wywiad z Kim Kardashian, która twierdziła, że ciąża to najgorsze doświadczenie w jej życiu. Nie rozumiałam tego, dziwiło mnie to i trochę nawet oburzało, bo jak okres dawania nowego życia może być uznawany jako najgorszy? Moja ciąża z Juniorem przebiegała książkowo, zero mdłości, kilka razy wymioty i to byłoby na tyle. Zero dokuczliwych dolegliwości. Tym razem jest inaczej i wiecie co... coraz mniej dziwią mnie słowa Kim Kardashian :) Jeszcze kolejne 10 tygodni i będę je cytowała :D

 Szalejące hormony dają się we znaki nie tylko dla mnie. Mój mąż skazany jest na ciągłe słuchanie narzekań, ale znosi to wspaniale. Spełnia każdą moją zachciankę... ostatnio ok godz. 19.00 nagle zachciało mi się pizzy, ale musiała być z wybranej pizzerii i tylko margaritta. Biedak poleciał 'na złamanie karku', zamówił i przyniósł gorącą, pyszną pizzę, której pożarłam aż połowę po czym nakrzyczałam na niego, że nie powinien był jej kupować, bo teraz mam okropne mdłości :)

OCZEKIWANIA

Żadna z nas nie zakłada i nawet się nie spodziewa, że jej ciąża będzie przebiegała z komplikacjami. Wyobrażamy siebie z pełnym brzuszkiem, uśmiechnięte, objadające się do woli słodyczami i szczęśliwe, bo przecież ciąża to jeden z najpiękniejszych okresów w życiu kobiety... Tylko rzeczywistość nas w większości przygniata. Wraz z brzuszkiem pojawiają się pełne boczki i rozstępy, a na twarzy częściej gości kwaśna mina, która mówi 'zaraz się porzygam' niżeli uśmiech. Objadamy się słodyczami, owszem, a potem oglądamy w lustrze i zastanawiamy gdzie i kiedy to zrzucimy. Kwestia szczęśliwego oczekiwania coraz częściej stoi pod znakiem zapytania i lęku. 

Pocieszę Was pisząc, że nie każda kobieta jest rozczarowana rzeczywistością tego fantastycznego okresu. Są kobiety, które czują się fenomenalnie, tak jak ja w pierwszej ciąży i nie pozostaje nam nic innego jak wierzyć, że będziemy tymi 'wybranymi'. Moje pierwsze 10tygodni aktualnej ciąży niestety dyskwalifikuje mnie, ale Wy jeszcze macie szansę ;)